ورود | ثبت نام
خیلیی خب بچه‌ها، دوست عزیزم اگه تازه شروع کردی به یادگیری زبان انگلیسی یا می‌خوای بدونی چه سطحی داری و چه سطحی لازمه برای مهاجرت، این مقاله برات نوشته شده. اینجا می‌خوایم با هم درباره‌ی همه‌ی سطح‌های زبان انگلیسی صحبت کنیم، طبق چارچوب CEFR (چارچوب اروپایی مشترک برای زبان‌ها) از سطح A1 تا C2. نگران نباش، توضیحات ساده است، مثال‌های خودمونی می‌زنم، و آخرش راهنمایی می‌کنم که چطوری سطح خودتو پیدا کنی و قدم بعدیت چیه.
در این سطح شما تازه کارید. مثلاً یه آدم ممکنه اصلاً بلد نباشه چه‌چیزه. A1 همون سطح اوله و خیلیی مبتدیه. تو در حد سلام کردن و چند تا جمله‌ی خیلی ساده بلدی. مثلاً «Hello, my name is Sara»، «I am from Iran» یا چیزی مثل «How are you?». این‌جوری میتونی خودتو معرفی کنی.
جملات نمونه:
Hello, I’m Ali. I live in Tehran.
This is my friend Sara.
How are you? I’m fine, thanks.
خلاصه اینکه میتونی خودت و خانواده‌ات رو به انگلیسی معرفی کنی و روزمره‌ترین عبارت‌ها مثل سلام و خداحافظ رو بدونی. میتونی به سوالاتی مثل “What is your name?” جواب بدی. مثلاً اگر کسی بپرسه “What is your name?”، تو میتونی جواب بدی: “My name is Ahmad.” یا بگی “I am ۱۰ years old.” این چیزا. (بله هنوز ‘Me age ten.’ نیست، این حرفا رو درست بگو!)
خوندن و شنیدن: در این مرحله میتونی متون بسیار ساده و خیلی کوتاه رو درک کنی؛ مثلاً تابلوهای راهنمایی یا علائم ساده و برچسب‌های محصول مثل “Exit”، “Stop”، “toilet”، یا یه منوی خیلی ابتدایی رستوران رو می‌فهمی. ممکنه چندتا داستانک بچه‌گانه یا کارتون ساده رو بفهمی (مثلاً مَری پاپینز کوتاه یا برنامه‌های کودکانه‌ی مشابه). تو این سطح، فیلم هم کارتون‌های واقعاً ساده رو می‌فهمی، مخصوصاً اگه قبلاً چند بار دیده باشی. خلاصه اینکه باید خیلی ساده و واضح بهت صحبت کنن تا متوجه بشی.
توانایی‌های اصلی در A1:
معرفی خود و اعضای خانواده با جملات کوتاه و ساده (مثلاً جمله‌هایی مثل “I am Ali. This is my brother.”).
پاسخ دادن به سوالات شخصی ساده (اسم، سن، محل زندگی)؛ مثلاً سوال “Where do you live?” رو بفهمی و پاسخ بدی (مثلاً “I live in Shiraz.”).
درک چند کلمه یا عبارت بسیار ساده (مثل “hello”, “please”, “thank you” یا نام وسایل اطراف) و استفاده از اونا.
انجام کارهای خیلی ساده روزمره مانند خریدن یک چیز ساده و پرسیدن قیمت (مثلاً تو فروشگاه بگی “How much is this?” و بفهمی جواب فروشنده چیه).
مثال ساده:
دانش‌آموز: “What is this?”
معلم: “This is a pen.”
تو می‌شنوی و می‌فهمی.
معادل آیلتس: در حد حدود ۳ آیلتس هست. یعنی A1 تقریبا میشه نمره ۳ آیلتس.
اگر A1 رو گذرونده باشی، احتمالا می‌فهمی تو سطح A2 چی میشه. A2 کمی قوی‌تره از A1 و اسم دیگه‌ش Elementary هم هست. تو این سطح، میتونی درباره‌ی موضوعات خیلی ساده و آشنا صحبت کنی، مثل خانواده و دوست‌هات، خرید، تفریح‌های ساده. میتونی از کارایی که توی هفته انجام می‌دی و از سفرهای کوتاه و تعطیلات گذشته حرف بزنی. مثال: “I live with my family. I have one brother and two sisters.” یا “Yesterday I went to the market.”
جملات نمونه:
“I went to the market yesterday.”
“I like coffee and tea.”
“My sister is seven years old.”
“What time is it?”
“I don’t understand the question.”
خوندن و شنیدن: در A2 میتونی نوشته‌های ساده‌تر و کوتاه‌تر رو بخونی و بفهمی. مثلاً میتونی یه داستانک یا ایمیل دوستانه کوتاه رو درک کنی. تابلوهای شهری یا اخبار خیلی ساده در حد بچه‌ها هم قابل درک میشه. اگر کسی خیلی واضح و با سرعت کند باهات صحبت کنه، هم کلیات رو متوجه می‌شی.
فیلم و سریال: هنوز فیلم‌های بزرگسال‌ها رو ۱۰۰٪ نمی‌فهمی اما میتونی به کارتون‌ها یا فیلم‌های کودکانه توجه کنی. همچنین برنامه‌های آموزشی یا دیالوگ‌های ساده‌تر (مثل کارتون “Finding Nemo” با دوبله‌ی انگلیسی و زیرنویس) رو متوجه می‌شی.
توانایی‌های اصلی در A2:
حرف زدن در مورد کارهای روزمره مثل خرید، مدرسه، کار؛ مثلاً “I went to school by bus” یا “I bought two books.”
صحبت کردن درباره‌ی خانواده و روابط شخصی (“I have two sisters and a brother. We live together.”).
پرسیدن و پاسخ دادن به سوالات ساده در زندگی روزمره (مثل “How much is this?” یا “What did you do yesterday?”).
درک و استفاده از ساختارهای پایه‌ای گذشته و آینده (مثلاً “I played football last night.” یا “I will visit my friend tomorrow.”).
معادل آیلتس: حدود ۳.۵. یعنی A2 در زبان انگلیسی چیزی حدود نمره ۳.۵ آیلتس حساب میشه.
حالا اگه به B1 رسیده باشی، یعنی دیگه در حد یه مبتدی ساده نیستی. سطح B1 یا “Intermediate” متوسط رو به بالاست. تو اینجا میتونی درباره‌ی موضوعات آشنا صحبت کنی و بیشتر روی مهارت‌های روزمره مسلط بشی. مثلاً میتونی تو سفر انگلیسی‌زبان آدرس بپرسی، تو هتل یا رستوران سفارش بدی، برنامه‌ها و داستان‌های ساده از تجربیات زندگیت رو تعریف کنی.
جملات نمونه:
“I’m going to study at university next year.”
“We watched a movie last night and it was very funny.”
“Can you tell me how to get to the bus station?”
“I have traveled to Kish Island once.”
“If I had more time, I would visit Europe.”
خوندن و شنیدن: در این سطح میتونی متن‌های متوسط مثل مقاله ساده اینترنتی یا داستانک‌های کوتاه رو بخونی و بفهمی. خبرها یا ویدئوهای معمولی در مورد موضوعات آشنا مثل اخبار شهر، مسابقات ورزشی ساده و گفتگوهای روزمره در تلویزیون رو می‌فهمی. اگر کسی واضح و نسبتاً عادی صحبت کنه (نه خیلی سریع یا پیچیده)، میتونی منظور کلی حرفاشو بگیری.
فیلم و سریال: اینجا میتونی با زیرنویس فارسی یا انگلیسی فیلمای سطح متوسط رو ببینی و بفهمی. مثلاً سریال‌های آموزشی یا کمدی‌های ساده مثل “Friends” (با زیرنویس) رو می‌فهمی. فیلم‌ها و سریال‌های کارتونی برای بچه‌ها هم راحت‌تر برات مفهومی میشه.
توانایی‌های اصلی در B1:
میتونی درباره‌ی تجربیات و اتفاقات گذشته خودت بنویسی و صحبت کنی (“I went to Paris two years ago.” یا “Last weekend was fun.”).
میتونی نامه یا ایمیلی کوتاه و منسجم درباره‌ی موضوعات آشنا بنویسی.
توانایی داری نظرات و برنامه‌های آینده‌ات رو بیان کنی (“I will travel to Canada next month because I like nature.”).
میتونی در یک مکالمه‌ی ساده شرکت کنی؛ جملات بلندتر بسازی و توضیح بدی که چرا و چطور (“I like reading books because they are interesting.”).
معادل آیلتس: حدود ۴ تا ۵. مثلاً سطح B1 میشه نمره حدود ۴.۵ در آیلتس.
رسیدیم به سطح B2، که معمولاً می‌گن Upper-Intermediate یا سطح متوسط به بالاست. تو اینجا مستقل‌تری و راحت‌تر درباره‌ی موضوعات پیچیده‌تر صحبت می‌کنی. مثلاً میتونی در مورد مسائل علمی یا سیاسی ساده بحث کنی، یا یک کتاب داستان معمولی رو بخونی.
جملات نمونه:
“This novel is about a scientist who discovers a new planet. It’s quite complicated but interesting.”
“I prefer studying in the morning because my concentration is better.”
“Could you explain your point of view on this issue?”
“Despite the rain, we went out and still had a great time.”
خوندن و شنیدن: در این سطح میتونی متن‌های بلندتر و چالش‌برانگیزتر رو بفهمی، مثل مقاله‌های علمی ساده، گزارش‌های خبری یا داستان‌های کامل. فیلم‌ها، سریال‌ها و اخبار انگلیسی با سرعت عادی رو بدون زیرنویس متوجه می‌شی. با لهجه‌های مختلف (آمریکایی، بریتانیایی و …) و اصطلاحات عامیانه بیشتر آشنا هستی.
فیلم و سریال: از این به بعد میتونی فیلم‌های روز بزرگسالان رو بدون زیرنویس انگلیسی تماشا کنی و درک خوبی داشته باشی. مثلاً میتونی سریال‌های پربیننده مثل “How I Met Your Mother” رو ببینی و کلیت داستان رو بفهمی و بخندی. اخبار زنده تلویزیون و پادکست‌های انگلیسی هم خیلی برات قابل دنبال کردنن.
توانایی‌های اصلی در B2:
میتونی بطور مستقل در بحث‌ها شرکت کنی و نظرات خودت رو مطرح کنی، حتی در مورد موضوعات تخصصی.
میتونی متنی جامع و مرتب (مثل مقاله یا گزارش) بنویسی و ساختاردهی کنی.
می‌فهمی منظور ضمنی و نکات ظریف در نوشته‌ها و صحبت‌های دیگران؛ جُک و اصطلاحات معمولی رو متوجه می‌شی.
میتونی در کلاس، جلسه‌ی کاری یا مهمانی با آدم‌های انگلیسی‌زبان راحت شرکت کنی و ارتباط برقرار کنی.
معادل آیلتس: حدود ۵.۵ تا ۶.۵. برای مثال، اکثر وقت‌ها این سطح را معادل نمره ~۶ آیلتس در نظر می‌گیرند.
C1 سطح پیشرفته حساب میشه. افراد این سطح کاملاً مسلط‌ترن و می‌تونن در هر شرایط پیچیده‌تری ارتباط برقرار کنن.
جملات نمونه:
“Given the current economic climate, many students are unsure about pursuing further education.”
“The lecture was fascinating; I understood not only the main points but also the subtle details.”
“Despite numerous setbacks, she managed to complete the project on time.”
“Frankly speaking, I was amazed by how much information I absorbed from the documentary.”
خوندن و شنیدنش: در C1 میتونی متن‌های خیلی بلند و پیچیده (کتاب‌های غیرداستانی پیشرفته، مقالات علمی تخصصی) رو بخونی و بخش عمده‌ش رو بفهمی. اخبار، برنامه‌ها و مستندهای تخصصی رو می‌فهمی. فیلم‌های بدون زیرنویس، حتی فیلم‌های علمی-تخیلی یا کمدی پیچیده رو به راحتی دنبال می‌کنی.
فیلم و سریال: با این سطح دیگه نیازی به زیرنویس نداری؛ میتونی هر فیلم و سریالی ببینی. می‌فهمی اصطلاحات عامیانه، ضرب‌المثل‌ها و مباحث جدی یا فنی رو. میتونی به سخنرانی‌های دانشگاهی یا جلسات فنی هم گوش کنی و نکاتش رو بگی.
توانایی‌های اصلی در C1:
ایده‌ها و نظرات خودتو با جزئیات زیاد بیان می‌کنی، طوری که اگه یه بومی هم همون موضوع رو توضیح بده مشابهت داره.
میتونی تفاوت‌های ظریف زبانی (مثل تفاوت بین اصطلاحات شبیه به هم) رو بفهمی و استفاده کنی.
متون خیلی پیچیده می‌نویسی، از مقاله علمی تا داستان بلند.
میتونی موضوعات تخصصی یا ادبی رو تحلیل و بحث کنی.
معادل آیلتس: حدود ۷ تا ۸ (مثلاً C1 ≈ ۷.۵ آیلتس).
و بالاخره C2 بالاترین سطحه؛ مثل اینه که زبان انگلیسی رو کامل بلد باشی، مثل لهجه‌مادریت.
جملات نمونه:
“I completed the assignment effortlessly while engaging in a detailed discussion with my colleagues.”
“The research results clearly demonstrate a significant breakthrough in the field.”
“I couldn’t help but appreciate the depth of knowledge the professor shared in that lecture.”
خوندن و شنیدنش: در C2 میتونی هر متنی رو بخونی و بفهمی: از رمان‌های کلاسیک تا آخرین مقالات علمی. حتی مشکلات زبانی یا اصطلاحات منحصربه‌فرد رو به راحتی متوجه می‌شی. توانایی تجزیه و تحلیل زبانی خیلی قوی میشه: میتونی جملات بلند و پیچیده بسازی و دقیقاً بگی چرا از این ساختار استفاده کردی.
فیلم و سریال: توی این سطح، اصلاً نیازی به زیرنویس نداری. هر فیلمی با هر لهجه‌ای رو میتونی ببینی. حتی ممکنه بتونی برای خودت زیرنویس انگلیسی هم خاموش کنی! تمرکزت روی معنا و لحن صحبت و کنایه‌هاست، چون خودِ جمله‌ها رو راحت می‌فهمی.
توانایی‌های اصلی در C2:
میتونی در هر بحثی بدون هیچ مشکلی مشارکت کنی و پیچیدگی‌ها رو توضیح بدی.
وقتی صحبت می‌کنی یا می‌نویسی، تفاوت‌های ظریف معنی رو کاملاً منتقل می‌کنی، مثل افراد بومی.
اطلاعات مختلف رو ترکیب می‌کنی و میتونی خلاصه یا تفسیر کنی (مثلاً گزارش یک مقاله علمی به زبان ساده).
معادل آیلتس: حدود ۸.۵ تا ۹ (یعنی نزدیک نمره کامل).
خب، تا اینجا با هم درباره‌ی هر سطح از A1 تا C2 صحبت کردیم. جمع‌بندی ساده:
A1 و A2 برای شروع یادگیری‌ان. اگه خیلی ابتدایی هستی، یکی از اینا جای درستی واسه شروعه. مثل وقتی که اول می‌خوای کلماتی مثل “سلام” و “متشکرم” رو یاد بگیری.
B1 و B2 اگه قصد سفر یا زندگی در محیط انگلیسی‌زبان داری مناسبه؛ با B2 میتونی مستقل‌تر باشی. برای مهاجرت معمولاً همون B2 به بالا لازمه (مثلاً گفتن آیلتس ۶ برای ویزا، که معادل CEFR حدود B2ه).
C1 و C2 یعنی تسلط کامل. برای دانشگاه‌های خارجی در مقاطع بالا یا کار تخصصی باید به اینا برسی.
چطور بفهمی کجایی؟ اول یه آزمون تعیین سطح آنلاین بده. از خود همین لینک تعیین سطح آنلاین میتونی استفاده کنی که خیلی بهت کمک می‌کنن و به صورت رایگان است. میتونی نمره‌ی آیلتس شبیهت رو هم تخمین بزنی. یا حتی تو چت با یکی که مسلطه چند تا سوال ساده جواب بده تا بفهمی چی بلدی.
قدم بعدی یادگیری: وقتی فهمیدی کجایی:
منابع مناسب سطحت رو انتخاب کن. کتاب‌ها و ویدئوهای آموزشی مخصوص اون سطح رو استفاده کن.
هر روز یه مقدار وقت بذار، حتی ۲۰-۳۰ دقیقه. فیلم کوتاه ببین، اخبار ساده گوش کن، لغت جدید یاد بگیر و سعی کن حرف بزنی (حتی با خودت).
هدف مشخصی تعیین کن. مثلا “۳ ماه دیگه به B2 برسم” یا “یه فیلم با زیرنویس ببینم بدون کمک بفهمم”.
انگیزه پیدا کن: با دوست یا گروه انگلیسی کار کن، کلاس آنلاین برو یا به گروه زبان وصل شو. یادگیری با آدمای دیگه جذاب‌تر میشه.
خلاصه نهایی: بدونی چه سطحی هستی، یعنی بدونی از کجا شروع کنی و هدف‌گذاری کنی. نوشتن آزمون‌ها و صحبت کردن تو محیط واقعی یا آنلاین کمک بزرگیه. نگران نباش؛ همه از اول این راه رو شروع می‌کنن و تلاش روزانه سطحتو بالا می‌بره. موفق باشی!
بهترین کارتون ها برای تقویت زبان انگلیسی (از نگاه یه زبان آموز باحال!)
